به گزارش قدس آنلاین، صبح شنبه از طریق رسانه‌های جمعی متوجه شدیم شخصی که حالت عادی هم نداشته، در متروی شهرری اقدام به فحاشی و ایجاد مزاحمت برای مردم می‌کند که در این هنگام یک فرد روحانی به او تذکر داده و نهی از منکر می‌کند، اما طرف مقابل به او حمله کرده و هم روحانی و هم شخص دیگری را مجروح می‌کند.

البته در چند سال اخیر از این دست حوادث و وقایع تلخ کم رخ نداده است، به گونه‌ای که برخی از روحانیون و حتی شهروندان عادی مجروح و حتی شهید شده‌اند که نمونه آشکار آن طلبه جوان علی خلیلی است که در مسیر اقامه فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر از سوی اراذل و اوباش به شهادت رسید.

به هر صورت آنچه مسلم است، اینکه یکی از واجبات الهی که در آیات نورانی قرآن و روایات اهل بیت(علیهم السلام) بسیار مورد تأکید واقع شده، امر به معروف و نهی از منکر است که نه فقط در متون و منابع دینی، بلکه در قانون اساسی کشور نیز به آن اشاره شده و اصل هشتم قانون اساسی به همین موضوع اختصاص یافته است.

از منظر آموزه‌های دینی ما، یکی از مهم‌ترین مسائل واجب بر هر زن و مرد مسلمان این است که امر به معروف و نهی از منکر کند؛ بدان معنا که به شخصی که واجبی را ترک می‌کند تذکر دهد که آن را انجام داده و اگر فردی حرامی مرتکب می‌شود، وی را از این کار نهی کند.

البته شکی نیست که امر به معروف و نهی از منکر مراتب و اقتضائات خاص خود را دارد؛ اما آنچه مهم است اینکه یک فریضه الهی است که بر همگان اعم از شهروندان عادی جامعه اسلامی و مسئولان انجام آن واجب است، بنابراین اختصاص به گروه و طیف اجتماعی خاصی هم ندارد.

اگر ما نیم نگاهی به روایات و آیات قرآن داشته باشیم، به شایستگی متوجه می‌شویم که به واسطه امر به معروف، دیگر فرایض و واجبات دینی برپاداشته شده و فساد از جامعه برداشته می‌شود.

آنچه ضرورت دارد اینکه باید فضا و جوی در جامعه حاکم باشد که افراد در کمال امنیت و آرامش بتوانند تذکر داده و وظیفه دینی خود را در این ارتباط انجام دهند؛ البته بی شک این کار باید با عطوفت و صمیمیت صورت گیرد تا اثر خود را بر جای بگذارد.

همان طور که اشاره شد، امر به معروف و نهی از منکر، وظیفه همگانی است که به روحانی و ضابط قضایی و نیروی انتظامی و... اختصاص ندارد و همه باید تذکر دهند.

نکته با اهمیت دیگر اینکه به هر حال برخی گناهان در خفا یا منزل افراد انجام می‌شود و در منظر عمومی نیست، بنابراین کسی هم متعرض آن نمی‌شود که ان‌شاءالله مرتکب از همین گناه هم توبه کند، اما گناهی که آشکارا و در منظر عموم رخ می‌دهد و به اصطلاح فرد متظاهر به فسق است، در این باره همه موظف هستند تذکر بدهند تا بدین وسیله در نهایت جامعه از آلودگی پاک شود.

بی تردید در این خصوص اهل علم و روحانیون وظیفه سنگین‌تری بر عهده دارند و در قضایای اخیر نیز بار دیگر مشاهده کردیم که یک روحانی برای اقامه این واجب الهی وارد صحنه شده و متأسفانه مضروب واقع گردید که باید از آمران به معروف که در هر لباسی هستند حمایت کرد تا مبادا جامعه دچار بی تفاوتی و کم تفاوتی نسبت به گناهان و معاصی و ناهنجاری‌ها شود.

* عضو جامعه مدرسین